终篇本无字,谁别胜阳春。咏廿四气诗 大雪十一月节 中唐 · 元稹 积阴成大雪,看处乱霏霏。玉管鸣寒夜,披书晓绛帷。黄钟随气改,鴳鸟不鸣时。何限苍生类,依依惜暮晖。元次山居武昌之樊山新春大雪以诗问之 唐 · 孟彦深 江山十日雪,雪深江雾浓。起来望樊山,但见群玉峰。林莺却不语,野兽翻有踪。...
【雪花坠】冬天的雪,是自然写给人间的诗。雪 宋·尤袤 睡觉不知雪,但惊窗户明。飞花厚一尺,和月照三更。草木浅深白,丘塍高下平。饥民莫咨怨,第一念边兵。【不知雪】雪悄然而落,一觉醒来便是初雪,浪漫接踵而至,在凡俗的烟火里,晨昏相依,四季欢喜。蟾宫曲·雪 元·薛昂夫 天仙碧玉琼瑶,点点扬花,片...
在被窝里,与孩子谈雪,读诗,又温暖,又有趣。梅雪双绝,自然杰作 踏莎行·雪中看梅花 元·王旭 两种风流,一家制作。雪花全似梅花萼。细看不是雪无香,天风吹得香零落。虽是一般,惟高一着。雪花不似梅花薄。梅花散彩向空山,雪花随意穿帘幕。冬天里,最吸引人的,一是雪,二是梅花。孩子可能会问:它们...
大雪纷扬,或是小雪轻飘,雪花中总藏着缱绻的诗意。有些诗句,写尽雪之美,却不带一个雪字,令人叹为观止。01 采桑子·塞上咏雪花 【清】纳兰性德 非关癖爱轻模样,冷处偏佳。别有根芽,不是人间富贵花。谢娘别后谁能惜,飘泊天涯。寒月悲笳,万里西风瀚海沙。爱雪,爱它轻舞飞扬的姿态,爱它那不惧寒冷...
大雪满天,同上酒家 题游侠图 清·郑燮 大雪满天地,胡为仗剑游?欲谈心里事,同上酒家楼。这是一首题画诗,大雪落下,天地之间全是白茫茫一片,游侠啊,游侠,你为什么还仗剑远游呢?想要谈一谈心里事?走吧,一起上酒楼,把酒聊一聊吧。这首诗的意境悠远,画面美好,让人神往,希望与游侠剑客一起煮酒谈天...
九、《终南望余雪》唐:祖咏 终南阴岭秀,积雪浮云端。林表明霁色,城中增暮寒。开元十二年(724年),二十五岁的祖咏参加科举考试,应试题目是《终南望余雪》。个性强烈的他不落俗套,写出这首不拘一格的应试诗,成为历代应试诗中的佳作之一。主考官贾季阳问祖咏:“考试要求是写六韵十二句的五言长律,你为何写...
这是一首非常脍炙人口的咏雪诗。全诗几乎都是用数字堆砌起来的,从一至十至千至万至无数,却丝毫没有累赘之嫌,读之使人宛如置身于广袤天地大雪纷飞之中,但见一剪寒梅傲立雪中,斗寒吐妍,雪花融入了梅花,人也融入了这雪花和梅花中了。冬天最好看的雪来源于:隔着屏幕的雪,路灯下的雪,望着窗外的雪,还...
咏雪诗 南梁· 裴子野 飘飖千里雪,倏忽度龙沙。 从云合且散,因风卷复斜。 拂草如连蝶,落树似飞花。 若赠离居者,折以代瑶华。 ▲ 两鬓的雪,若是沧桑,我用微笑扫除;若是迷茫,我用乐观扫除;若是挹郁,我用阳光扫除。 雪 唐· 张南史 雪,雪。 花片,玉屑。 结阴风,凝暮节。 高岭虚晶,平原广洁。
孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。 柳宗元写雪是孤独自伤的,映照此时自己的心情。 一个渔翁在大雪封山时,独自披着蓑笠垂钓,天地间仿佛只剩他一个,孤独而凄美。与其说渔翁钓的是鱼,不如说钓的孤独。 《夜雪》 唐·白居易 已讶衾枕冷,复见窗户明。 夜深知雪重,时闻折竹声。 白居易在一个雪夜,灵感来了,写下这首诗。
孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。前两句只写了群山的雪景:“千山”绵亘,“万径”交错,大雪覆盖了一切。给人以空灵、苍茫、明洁的美感效应。后两句表现诗的主旨,重在对一位渔翁于江上冒雪独钓的情景加以描绘。写渔翁,实际上是诗人在写自己:即使遭贬谪,同样不愿同俗合流,保持岑寂、高雅的心态。丰神高雅 冬晚...